بررسی حقنه، تاریخچه، روش و اندیکاسیون های آن مقایسه کاربردهای و آن از دیدگاه طب سنتی و طب جدید

یکی از روشهای درمانی در طب سنتی ایران حقنه است. حقنه به معنی فرستادن مایعات به بدن از راه مقعد و یا واژن است. این روش، قدمتی هزار ساله دارد و از زمان بقراط و جالینوس از آن استفاده میشده است. در طب نوین نیز حقنه تحت عنوان انما در تشخیص و درمان شماری از بیماری ها کاربرد دارد. هدف از این مقاله بررسی حقنه  از دیدگاه طب سنتی و طب جدید است .

روش کار:این تحقیق، مطالعه ای مروری است که با استفاده از کتابهای مرجع طب سنتی ایران مانند قانون ، خلاصه الحکمه ، طب اکبری ، اکسیر اعظم و …. و جستجوی کلمات vasit  و basit   و enema در پایگاه های اطلاعاتی مطالب جمع آوری و دسته بندی شد.

یافته ها: بعد از بررسی های انجام شده مشخص شد که حقنه موارد استفاده وسیعی در طب سنتی دارد و در بیماری های اندام های گوناگون مانند سردرد ، سرگیجه ، سکته ، صرع ، دردهای کلیه و مثانه ، دردهای مفاصل ، سیاتیک ، یبوست ، زخم های روده ای ، دفع مواد زاید به سمت پایین ، درمان تب ، مسمومیت و غیره کاربرد دارد . همچنین در طب سنتی هند و چین از حقنه در درمان بیماریهای گوناگون مانند بیماری های اسکلتی ، بیماریهای کلیوی ، تناسلی و متابولیک استفاده میشود . در طب جدید نیز انما در موارد گوناگون تشخیصی مانند انواژیناسیون و سرطان های گوارشی به کار میرود .

نتیجه گیری: با مقایسه کاربردهای حقنه در طب جدید و طب سنتی در می یابیم که این روش در طب سنتی کاربردهای وسیع تری دارد و در درمان بسیاری از بیماری ها اعم از موضعی و سیستمیک نقش مهمی را ایفا میکند . بخشی از آن با پژوهش های انجام شده مورد تآیید انجام گرفته است و به نظر می رسد سایر اندیکاسیون های مطرح شده در منابع طب سنتی نیز جای تحقیق و بررسی داشته باشند .با توجه به عوارض بسیار کم این روش درمانی و میزان موفقیت بالای آن در موارد بررسی شده ، می توان پیشنهاد داد که این روش جایگزین درمان های تهاجمی و با عارضه شود .