بسته بودن یکی از سوراخ‌های بینی بعد از عمل [راهکار قطعی]

بسته بودن یکی از سوراخ‌های بینی بعد از عمل یک عارضه کاملاً عادی بوده و بخشی از روند طبیعی بهبودی پس از جراحی رینوپلاستی بینی است. انسداد یکی از سوراخ‌های تنفسی در عمل بینی مردانه الزاماً نشانه خطرناکی نیست و جای نگرانی ندارد.

علت بسته بودن یکی از سوراخ‌های بینی بعد از عمل

ورم و التهاب نامتقارن: یکی از اصلی‌ترین دلایل گرفتگی بینی پس از جراحی، ورم و التهاب بافت‌های داخلی بینی است که ممکن است به صورت نامتقارن در دو سوراخ بینی ایجاد شود و باعث گرفتگی بیشتر یک سوراخ نسبت به دیگری شود. این واکنش التهابی بخشی از روند شروع ترمیم بدن است.

تجمع ترشحات و لخته‌های خون: تجمع مواد مختلف در مجاری بینی می‌تواند باعث انسداد شود. این مواد می‌توانند شامل خون خشک‌شده، لخته‌های خون، و ترشحات مخاطی باشند که ممکن است بدن در پاسخ به تحریک ناشی از جراحی تولید کند. گاهی این لخته‌ها یا ترشحات بیشتر در یک سمت جمع می‌شوند و منجر به گرفتگی یک طرفه می‌گردند.

وجود تامپون یا اسپلینت: در روزهای اولیه پس از عمل، استفاده از تامپون یا اسپلینت داخلی در داخل سوراخ‌های بینی برای کمک به ثبات و کنترل خونریزی، می‌تواند باعث احساس گرفتگی شدید شود. با برداشته شدن این مواد معمولاً تنفس بهبود نسبی پیدا می‌کند، اگرچه ورم ادامه خواهد داشت.

سرماخوردگی یا آلرژی: ابتلا به سرماخوردگی پس از عمل، ترشح مخاط و تورم بافت‌های داخلی را افزایش می‌دهد و مستقیماً بر کیپ شدن بینی تأثیر می‌گذارد. همچنین آلرژی و حساسیت نیز می‌تواند منجر به التهاب و گرفتگی شود.

علل جدی‌تر

تشکیل بافت اسکار: تشکیل مقادیر کمی بافت اسکار (بافت ترمیمی) در بینی پس از جراحی طبیعی است. با این حال، اگر این بافت به میزان قابل توجهی توسعه یابد، می‌تواند مجاری بینی را تنگ کرده یا منجر به ایجاد چسبندگی داخلی شود که مسیر جریان هوا را کاهش می‌دهد.

کوچک شدن بیش از حد دریچه بینی: برداشتن بیش از حد غضروف بینی یا کوچک کردن بیش از حد سوراخ‌ها یا پره‌های بینی می‌تواند منجر به تنگی غیرطبیعی و گرفتگی بینی شود.

افتادگی دریچه بینی: این یک عارضه جدی اما نادر است که در آن ساختار غضروف بینی ضعیف شده و باعث می‌شود سوراخ‌های بینی هنگام تنفس به سمت داخل فرو بریزند و تنفس را دشوار سازند. این اتفاق می‌تواند ناشی از برداشت بیش از حد غضروف یا پیوند غضروفی ناموفق باشد.

عمل نامناسب: جراحی غیراصولی می‌تواند باعث ایجاد برش‌های نامتناسبی در بینی شود که منجر به گرفتگی می‌شود.

مشکلات سینوسی: عفونت‌های سینوسی (سینوزیت) پس از جراحی می‌تواند باعث احساس فشار و افزایش ضخامت مخاط شده و گرفتگی سوراخ بینی را طولانی کند.

راهکارهای قطعی درمان گرفتگی سوراخ بینی بعد از عمل

شستشوی بینی با محلول نمکی (سالین): این روش یکی از ایمن‌ترین و مؤثرترین روش‌ها برای رفع گرفتگی بینی پس از رینوپلاستی است. شستشوی منظم با آب نمک کمک می‌کند تا مجاری بینی مرطوب و مخاط رقیق‌تر شده و پوسته‌های خشک شده و لخته‌های خونی باقی‌مانده که باعث انسداد می‌شوند، شسته شوند.

بالا نگه داشتن سر: نگه داشتن سر در زاویه ۳۰ تا ۴۵ درجه هنگام استراحت یا خواب با استفاده از ۲ یا ۳ بالش، به کاهش تورم در بینی کمک می‌کند. این کار مانع تجمع مایعات در بینی شده و جلوی انسداد سوراخ‌های تنفسی را می‌گیرد.

 استفاده از بخور: افزودن رطوبت به هوا، به‌ویژه در اتاق خواب، از خشک شدن و تحریک مجاری بینی جلوگیری کرده و گرفتگی را کاهش می‌دهد.

کمپرس: استفاده از کمپرس سرد روی بینی به کاهش تورم کمک می‌کند. همچنین، کمپرس گرم می‌تواند درد و ناراحتی را کاهش داده و کانال‌های بینی را باز کند.

ماساژ سینوس‌ها: ماساژ دادن ملایم سینوس‌ها با انگشتان می‌تواند در رفع انسداد مفید باشد.

تمیز کردن پس از عمل: تمیز کردن دقیق بینی برای از بین بردن لخته‌ها و ترشحات (مانند استفاده از پراکسید هیدروژن)، البته تنها پس از تأیید و آموزش توسط جراح، ضروری است.

پرهیز از فعالیت‌های شدید: دوری از فعالیت‌های شدید یا خم شدن زیاد که فشار خون را بالا می‌برد و تورم را افزایش می‌دهد به رفع انسداد کانال‌های تنفسی بینی کمک می‌کند. همچنین باید حداقل تا دوهفته از فین کردن بینی جداً خودداری کنید.

قرص‌ها یا اسپری‌های ضد احتقان: این داروها می‌توانند به‌طور موقت با منقبض کردن رگ‌های خونی، تورم را کاهش داده و تنفس را بهبود بخشند. اما استفاده از آن‌ها باید حتماً تحت نظر و تجویز پزشک باشد.

آنتی‌هیستامین‌ها: اگر گرفتگی ناشی از آلرژی یا تولید مخاط بیش از حد باشد، آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند التهاب و مخاط بینی را کاهش دهند. این داروها نیز باید با راهنمایی جراح مصرف شوند.

تزریق استروئید: چنانچه تورم بینی مداوم و ناشی از اسکار باشد، جراح ممکن است تزریق استروئید را برای مهار التهاب و کوچک کردن بافت‌های اسکار توصیه کند.

برداشتن تامپون یا اسپلینت: این اقدام که معمولاً ۵ تا ۷ روز پس از جراحی انجام می‌شود و اغلب یک راهکار قطعی برای رفع گرفتگی مجرای بینی است و بسیاری از بیماران بلافاصله پس از آن بهبود تنفس را تجربه می‌کنند.

جراحی ترمیمی: این روش، نهایی‌ترین و قطعی‌ترین راهکار برای درمان گرفتگی مزمن ناشی از عوارض ساختاری است. جراحی ترمیمی زمانی مورد نیاز است که علت گرفتگی یک مشکل ساختاری باشد که در جراحی اولیه به درستی اصلاح نشده یا به دلیل جراحی، تغییر نامطلوبی کرده است. از جمله این مشکلات جراحی می‌توان به افتادگی دریچه بینی و عدم اصلاح انحراف تیغه بینی اشاره کرد.

جدول زمانی درمان کیپ شدن یکی از سوراخ‌های بینی بعد از عمل

بر اساس نوشته‌های سایت zarrabimd.com گرفتگی سوراخ بینی اغلب طی یک تا 2 هفته خود به خود برطرف می‌شود اما جدول زمانی زیر به صورت دقیق‌تری این موضوع را مورد بررسی قرار می‌دهد: