به فارسی و در کتب طب سنتی انواع آن را با نام‌های چوب چینی، عشبه، عشبه مغربیه، عشبه النار و عشبه چینی نام می‌برند. در بازار دارویی با نام‌های چوب چینی، ریشه چینی و ریشه سال سپاری معروف می‌باشد.
طبیعت چوب چینی گرم و خشک است.
معرفی گیاه دارویی چوب چینی
- اندام مورد استفاده آن ریشه و گل است.
- بهترین زمان استفاده از چوب چینی در فصلی است که هوا معتدل یا سرد باشد. اواخر زمستان و اواخر پاییز برای مصرف این گیاه مفید است.
- دارای ساقه‌ای زیرزمینی است که ریشک‌ها به آن متصل هستند. رنگ آن سرخ و شکل آن کمی متورم شبیه گلابی به حجم یک مشت، سنگین و گره‌دار و طعم آن کمی شیرین است. طول قطعاتی از آن که در بازار عرضه می‌شود در حدود 15-20 سانتیمتر است. گیاه آن تا ارتفاع 2-3 متر می‌رسد و اگر قیم نگذارند روی زمین گسترده می‌شود. شاخه‌های آن پر و سخت و شبیه شاخه‌های یاس است.
- طبق نظر دانشمندان و نویسندگان معاصر این گیاه مدت‌ها بعنوان مقوی نیروی جنسی و معالج اغلب بیماری‌ها معرفی شده است.
خواص گیاه چوب چینی
- قابض
- مسکن درد به خصوص درد دندان
- رقیق کننده خون
- باز کننده انسداد خون
- معرق
- خواب آور
- مقوی معده
- مدر بول و حیض
- خشک کننده رطوبت‌ها است.
- برای حواس پرتی و چرت زدن، اقسام مالیخولیا، امراض سوداوی، زخم‌ها، زخم‌های کلیه و مثانه مفید است.
بیشتر بخوانید!
موارد منع مصرف
- در طول استفاده از چوب چینی از مصرف مواد غذایی با طبع سرد،ماست، ماهی و ترشی پرهیز شود.
- در دوران حاملگی، شیردهی و برای اطفال زیر سه سال مصرف آن ممنوع است.
- در افراد زیر 14 سال با احتیاط مصرف شود.
- در هنگام استفاده معده باید سبک باشد.
نحوه استفاده
- این دارو باید حتما تحت نظر پزشک و در شرایط خاص مصرف شود.
- ریشهٔ خشک شده به مقدار ۲-۱ گرم روزی سه بار به صورت جوشانده برای مدت ۱۵-۲۰ روز (صبح دو ساعت قبل از صبحانه و شب دو ساعت بعد از غذا)
منبع: کتاب علم الادویه
