جراحی تعویض مفصل ران یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی برای کاهش درد و بهبود عملکرد مفصل در افراد مبتلا به آرتروز شدید، نکروز آواسکولار یا سایر بیماری‌های تخریبی مفصل ران است.
این جراحی به بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک می‌کند، اما انتخاب زمان مناسب برای انجام آن بسیار مهم است. اگر این جراحی بیش از حد زود یا دیر انجام شود، ممکن است مشکلاتی ایجاد شود. در این مقاله، سن مناسب برای جراحی تعویض مفصل ران بررسی می‌شود و همچنین به مشکلاتی که در اثر تأخیر در انجام جراحی ممکن است رخ دهند، پرداخته خواهد شد.
بهترین سن برای جراحی
هیچ سن مشخص و دقیقی برای جراحی تعویض مفصل ران وجود ندارد، اما اغلب این جراحی در افراد بین ۵۰ تا ۸۰ سال انجام می‌شود.
در گذشته، پزشکان توصیه می‌کردند که بیماران تا جای ممکن این جراحی را به تأخیر بیندازند، زیرا طول عمر مفصل مصنوعی محدود بود. اما امروزه با پیشرفت فناوری‌های پزشکی و استفاده از مواد با دوام‌تر، امکان انجام این جراحی در سنین پایین‌تر نیز وجود دارد.
انجام جراحی در سنین پایین
افرادی که زیر ۵۰ سال دارند و نیاز به جراحی تعویض مفصل ران پیدا می‌کنند، اغلب کسانی هستند که دچار مشکلات مادرزادی مفصل ران، بیماری‌های التهابی شدید یا آسیب‌های شدید شده‌اند.
در این گروه، پزشکان تلاش می‌کنند تا با روش‌های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، دارو درمانی و تزریق داخل مفصل، نیاز به جراحی را به تعویق بیندازند. اما اگر درد و محدودیت حرکتی زندگی بیمار را تحت تأثیر قرار دهد، انجام جراحی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.
انجام جراحی در سنین بالا
بیماران بالای ۸۰ سال نیز ممکن است کاندیدای جراحی تعویض مفصل ران باشند، اما در این افراد باید وضعیت کلی سلامت، بیماری‌های زمینه‌ای و توانایی تحمل جراحی بررسی شود. اگر بیمار دارای مشکلات قلبی، عروقی یا بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان شدید باشد، خطرات جراحی افزایش می‌یابد. با این حال، اگر بیمار از سلامت نسبی برخوردار باشد، جراحی می‌تواند کیفیت زندگی او را بهبود بخشد.
مشکلات ناشی از تأخیر در جراحی تعویض مفصل ران
مهمترین این مشکلات عبارتند از
افزایش درد و ناتوانی
یکی از مهمترین مشکلات تأخیر در جراحی، افزایش درد و ناتوانی بیمار است. با گذشت زمان، تخریب مفصل پیشرفت کرده و فعالیت‌های روزمره بیمار، مانند راه رفتن، نشستن و برخاستن، دشوارتر می‌شود. این امر می‌تواند باعث کاهش استقلال فردی و کاهش کیفیت زندگی شود.
تغییرات جبرانی در بدن
وقتی فرد برای مدت طولانی با مفصل ران آسیب‌دیده راه می‌رود، بدن برای جبران این نقص دچار تغییرات نامطلوبی می‌شود. بدشکلی ستون فقرات، تغییر در نحوه راه رفتن و فشار بیش از حد روی زانو و کمر از جمله این تغییرات هستند. این مشکلات ممکن است پس از جراحی نیز باقی بمانند و روند بهبودی را سخت‌تر کنند.
کاهش توده عضلانی
با گذشت زمان، بیماران مبتلا به آرتروز شدید مفصل ران به دلیل کاهش تحرک دچار آتروفی عضلانی (کاهش حجم و قدرت عضلات) می‌شوند. این موضوع می‌تواند باعث افزایش سختی دوره بازتوانی پس از جراحی شود. هرچه بیمار قبل از جراحی فعالیت بدنی بیشتری داشته باشد، روند بهبودی او سریع‌تر و موفق‌تر خواهد بود.
تخریب بیشتر استخوان و دشواری جراحی
در بیمارانی که جراحی را به تأخیر می‌اندازند، ممکن است تخریب استخوان اطراف مفصل ران افزایش یابد. این موضوع می‌تواند پیچیدگی جراحی را بیشتر کند و نیاز به تکنیک‌های خاص یا پروتزهای سفارشی داشته باشد. همچنین در موارد شدید، ممکن است پزشک مجبور شود از پیوند استخوان استفاده کند که می‌تواند روند بهبودی را طولانی‌تر کند.
افزایش خطر مشکلات قلبی و عمومی
درد مزمن ناشی از مفصل آسیب‌دیده می‌تواند باعث کاهش فعالیت بدنی، افزایش وزن و افزایش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی شود. همچنین، بی‌تحرکی طولانی‌مدت می‌تواند خطر تشکیل لخته‌های خونی و بیماری‌های متابولیک مانند دیابت را افزایش دهد.
نتیجه گیری
سن مناسب برای جراحی تعویض مفصل ران به عوامل متعددی بستگی دارد و نمی‌توان یک عدد دقیق برای همه افراد تعیین کرد. با این حال، انجام این جراحی در سنین ۵۰ تا ۸۰ سال معمول‌تر است.
در سنین پایین‌تر، تلاش می‌شود تا جراحی به تأخیر بیفتد، اما در موارد ضروری انجام آن اجتناب‌ناپذیر است. از سوی دیگر، تأخیر بیش از حد در جراحی می‌تواند مشکلات زیادی ایجاد کند، از جمله افزایش درد، کاهش کیفیت زندگی، تغییرات جبرانی در بدن، تخریب بیشتر استخوان و مشکلات عمومی سلامت. به همین دلیل، در صورتی که درد و محدودیت حرکتی شدید باشد و روش‌های غیرجراحی کمکی نکنند، انجام جراحی در زمان مناسب توصیه می‌شود.
منبع: سایت ایران ارتوپد
