مروری بر کاربردهای درمانی زنجبیل از دیدگاه علم نوین و طب سنتی اسلامی

سابقه و هدف: استفاده از گیاهان سنتی و بومی به عنوان طب مکمل در 20 تا 25 سال گذشته در دنیا افزایش یافته است. گیاه زنجبیل با نام علمی “Zingiber officinale Roscoe” یکی از گیاهان مورد استفاده در طب سنتی باستان بوده و گزارش شده است که به واسطه ی اجزای مفید و ترکیبات سلامت بخش خود، نقش مهمی در پیشگیری و درمان بیماری ها دارد. هدف از مطالعه ی حاضر، مرور اثرات سلامت بخش گیاه زنجبیل با تأکید بر علم نوین و دیدگاه طب سنتی اسلامی است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مروری، متون کتابخانه ای و برگزیده ی طب سنتی اسلامی، روایات و تمامی مقالات ثبت شده در پایگاه های اطلاعاتی علمی معتبر شاملPubMed, Iran medex, Magiran, SID, Google Scholar با در نظر گرفتن کلیدواژه هایGinger, Islamic Traditional Medicine, Health Benefits, Modern Science اثرات سلامت بخش و بیماری زنجبیل طی سالهای 2000 تا 2018 جستجو، بحث و بررسی شد. یافته ها: به نظر می رسد که زنجبیل به عنوان داروی با طبع گرم در درمان بسیاری از اختلالات از جمله تهوع، فشار خون پایین، سنگ مثانه، کنترل درد، قاعدگی دردناک زنان، بیماری های باکتریایی و قارچی مؤثر است. اجزاء تشکیل دهنده ی گیاه زنجبیل از جمله زینجیبرن، زینجرون، شوگائول ها، جینجرول و پارادول با اثرات ضد التهابی، آنتی اکسیدانی، ضد رگ زایی، شبه انسولینی و تحریک فعالیت سلول های بتا و مهار تجمع پلاکتی، نقش مهمی در پیشگیری و درمان بسیاری از اختلالات و بیماری ها از جمله دیابت، تهوع و استفراغ بارداری، آرتریت روماتوئید، سرطان، آسم و برونشیت دارند. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن اثرات مفید و سلامت بخش گیاه زنجبیل، استفاده از آن به عنوان طب مکمل در درمان بیماری ها توصیه می شود.