نویسندگان | موحدابطحي سيدمحمدمهدي, باباييان محمود, برهاني مهدي, حاجي حيدري محمدرضا, شريفي علون آبادي احمدرضا, مظاهري محمد, ياوري مريم, الصاق مهين, اديبي پيمان |
| چکیده | طب سنتي ايراني نظام جامع طبي است که به نوعي از پزشکي کنوني متمايز مي باشد. پاسخ به اين پرسش که چرا و چگونه طب سنتي ايراني نظام پزشکي جامعي محسوب مي شود، نيازمند تبيين بنيان هاي فلسفي طب سنتي در حوزه هايي است که با دانش پزشکي و با حرفه طبابت يا عمل باليني مرتبط باشند. اين مقاله با رويکردي منطقي و فلسفي (و نه رويکردي تاريخي) به تحليل «استدلال علمي» در طب سنتي ايراني مي پردازد که نتايج آن در حوزه فلسفه پزشکي (به عنوان يکي از فلسفه هاي مضاف) جاي دارد. تفاوت نظام فکري حاکم بر طب سنتي و پزشکي نوين، نحوه رويکرد به انسان، حيات و سلامت، شناخت مفاهيم بنيادين مانند سلامت و بيماري و درمان، نظريه پردازي دانش طبي و به کار گيري استدلال قياسي يا استقرايي از جمله مباحثي هستند که اين مقاله به آن ها مي پردازد. در اين مقاله سعي گرديده است تا نشان داده شود که چگونه نظام فکري طب سنتي ايران بر اصول تشخيص، منطق تصميم گيري باليني، سطوح مختلف تدبير بيماري، فرضيه سازي و آزمون فرضيه در تجارب باليني تاثير گذاشته است.. |
| لینک دانلود مقاله | تحليل «استدلال علمي» در طب سنتي ايران |
| عنوان نشریه | طب سنتي اسلام و ايران، زمستان 1390 |
