نویسندگان | مصطفی کریمخان زند |
چکیده | وبا و طاعون از جمله همه گیر های مهلک و ویرانگری بود که بارها در سده های سیزدهم و چهاردهم قمری در نقاط مختلف ایران ظهور کرد و تلفات و خسارات فراوانی از خود به جای گذاشت. تقریباً از سده چهاردهم بدین سو بود که با رواج اصول و قواعد بهداشتی جدید، گسترش بهداشت عمومی و اقداماتی برای جلوگیری از ورود و سرایت این امراض، رفته رفته ظهور آنها در ایران متوقف شد. موضوع اصلی در این نوشته، بررسی واکنش طبابت بومی ما در بدو ورود این امراض به ایران سده سیزدهم قمری است. مساله این است که طبابت بومی ما به مثابه دانشی که به وقت هجوم این امراض، انتظار پاسخگویی از آن می رفت، ماهیت این امراض را چگونه تشخیص می داده، چه مشخصه هایی برای آنها در نظر می گرفته و نهایتاً چه معالجاتی را توصیه می کرده است. در نهایت، به پاره ای اختلاف نظرات درباره چیستی و تشخیص و علاج این امراض در میان سایر اطبا اشاره خواهد شد. |
لینک دانلود مقاله | مواجهه طبابت بومی با بیماری های وبا و طاعون در ایران دوره قاجار |
عنوان نشریه | نشریه تاریخ علم ، پاییز و زمستان 1391 ، شماره13 |
نوشته های مرتبط
بررسی وضعیت درمان 20 بیمار دارای زخم پای دیابتی درجه 2 و 3 براساس پروتکل های درمانی مبتنی بر طب سنتی ایرانی در بجنورد طی سال های 95-1394، یک مطالعه مقایسه ای با درمان های لیزر کم توان
نویسندگان حسن حاج طالبی ، حسن خانی ، حمیدرضا حاج طالبی چکیده مقدمه: زخم پای دیابتی یکی از شایع ترین مشکلات در بیماران دیابتی می باشد. درمان زخم پای دیابتی بسیار پیچیده است و نیاز به دقت زیادی دارد به...
کاربردهای درمانی شیر شتر در بیماری های کبد
نویسندگان سید موسی الرضا حسینی ، سعید زیبائی ، مهدی یوسفی ، علی تقی پور ، محمد رضا نورس چکیده سابقه و هدف: در منابع طب سنتی ایران شیر شتر با خواص غذائی وداروئی متعدد،به ویژه در كبد و درمان...