طب سنتی ایران و نوع نگرش دانشجویان و دستیاران پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران نسبت به آن

استفاده از طب مکمل و جایگزین که در بسیاری از ملل برخاسته از فرهنگ بومی و تاریخی آن هاست، در دنیا افزایش یافته است اما از مکتب طب سنتی ایران علی رغم غنی بودن و کارآیی بسیار، به عنوان یک مکتب طبی مستقل در میان مکاتب طب مکمل نامی برده نشده و حتی در بسیاری از منابع نیز از آن به عنوان طب عربی یاد شده است، ضمن این كه در میان جامعه پزشکی ایرانی نیز ناشناخته می باشد. شناخت طب سنتی ایران از سوی پزشکان برای احیا و بازشناسی آن در جامعه پزشكی ایران و جهان و نیز به جهت ارایه مشاوره صحیح به بیماران لازم و ضروری است. تاکنون مشخص نشده که دانشجویان و دستیاران پزشکی چه دیدگاهی نسبت به طب سنتی ایران داشته و آیا زمینه آموزش طب سنتی در میان محصلین پزشکی کلاسیک وجود دارد یا خیر. در این مطالعه مقدماتی، ما آگاهی، باور و علاقه مندی تعدادی از دانشجویان سال پنجم پزشکی و دستیاران سال اول مراجعه کننده به skill lab دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران در نیم سال دوم 1386 را نسبت به طب سنتی ایران و روش های درمانی شایع آن شامل گیاه درمانی، فصد، حجامت و زالو درمانی را سنجیده و مقایسه کردیم. نتایح نشان دادند که بیش تر افراد شرکت کننده در مطالعه ازمبانی طب سنتی و روش های درمانی آن اطلاعی ندارند، آن را به كار نمی برند و به بیماران نیز توصیه نمی کنند، اما نیمی به یاد گیری آن اظهار تمایل کرده و به آن باور دارند. دانشجویان در مقایسه با دستیاران اطلاع بیش تر و استفاده بیش تری از روش های درمانی طب سنتی ایران داشتند. پیشنهاد می شود برای شناخت بیش تر و بهره گیری از میراث طبی به جا مانده از حکمای بزرگ کشور، مباحثی از طب سنتی ایران در دروس معمول پزشکی گنجانده شود تا شناخت آن در جامعه ایرانی، زمینه ساز شناخت جهانی آن گردد.