صنعت داروسازی در عصر صفوی

مقدمه: با توجه به سابقه چند هزار ساله ی طب سنتی ایران و شاخه های متعدد آن از جمله داروسازی و اختصاص كتب و رسالات فراوان برجای مانده از قدما در این حوزه، این پژوهش در پی یافتن جایگاه صنعت داروسازی در عصر صفوی می باشد.

مواد و روش ها: اطلاعات و داده های این تحقیق مبتنی بر تفحص در كتب و رسالات پزشكی و داروسازی دانشمندان ایرانی در عصر صفویه و اعصار ماقبل آن می باشد. این اطلاعات از منابع مذكور گردآوری، تجزیه و تحلیل و سپس برای تبیین این بحث بكار گرفته شده است.

نتایج: بر اساس بررسی های انجام یافته مشخص گردید، كه گرچه عصر صفویه در صنعت داروسازی و طب سنتی ایران از جایگاه خوبی نسب به دیگر كشورها برخوردار بوده ولی هیچگاه پزشكانی به پای محمدبن زكریای رازی، ابن سینا، علی بن رین طبری، سیداسماعیل جرجانی و … و خلق آثار گرانسنكی چون الحاوی، القانون فی الطب، ذخیره خوارزمشاهی و … در این دوره بوجود نیامد.

نتیجه گیری: بر اساس مطالعات انجام شده در حوزه صنعت داروسازی مشخص گردید، كه علیرغم فراز و نشیب های تاریخی، ایرانیان همیشه در داروسازی و شناخت گیاهان دارویی سرآمد اقران خویش بوده اند. با توجه به تنوع اقلیمی و رویش بسیاری از گیاهان دارویی در ایران و یا امكان كشت آنها و همچنین در دست بودن كتب و رسالات قدما در این زمینه می توان در جهت احیاء این صنعت مادر، اقدامات مفیدی انجام داد. این كار می تواند به احیاء طب سنتی ایران كمك شایانی نموده و میراث چندین هزارساله ما را از فراموشی و نابود شدن مطلق نجات دهد.