غربالگری اثر ضد تشنجی چند گیاه متداول در طب سنتی ایران در مدلهای آزمایشگاهی پنتیلن تترازول و شوک الکتریکی حداکثر در موش سوری نر

مقدمه: با توجه به گزارشات موجود در طب سنتی مبنی بر خواص ضد صرعی گیاهان گردو، جو قاسم، سنا و ناخنک، در این مطالعه اثرات ضد تشنجی احتمالی عصاره هیدروالکلی برگ گردو، بنه جو قاسم، سرشاخه های هوایی سنا و میوه گیاه ناخنک در مدلهای تشنجی پنتیلن تترازول و شوک الکتریکی حداکثر در موش سوری بررسی گردید.

روش ها: 100 گرم از پودر گیاهان فوق با 900 میلی لیتر اتانل 80% به روش پرکولاسیون عصاره گیری و تغلیظ شد. دوزهای مختلفی از عصاره ها از راه داخل صفاقی (i.p.) به گروههای 10 تایی از موشهای سوری نر تزریق و پس از نیم ساعت تشنج کلونیک بااستفاده از پنتیلن تترازول (60mg/kg, i.p.) و تشنج تونیک با استفاده از شوک الکتریکی حداکثر mA, 50Hz, 0.5sec)50) به حیوانات اعمال گردید. بروز یا عدم بروز تشنج و نیز هر گونه اختلال رفتاری تا نیم ساعت پس از تزریق مشاهده و ثبت گردید. سمیت حاد عصاره های فوق نیز بررسی شد.

یافته ها: عصاره برگ گردو تا حداکثر دوز 3g/kg، عصاره جو قاسم تا حداکثر دوز غیر سمی 0.25g/kg، و عصاره سنا تا دوز قابل تحمل 2g/kg نتوانستند تشنجات کلونیک ناشی از  PTZ را مهار کنند. عصاره ناخنک فقط در دوز بسیار زیاد و سداتیو 6g/kg تشنجات کلونیک را مهار نمود. هیچکدام از عصاره ها تا حداکثر دوز بکار رفته اثری بر تشنجات تونیک ناشی از شوک الکتریکی حداکثر نداشتند.

نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی بدست آمده از برگ گردو، سرشاخه های هوایی سنا، بنه جو قاسم و میوه ناخنک در دوز های غیر سمی تاثیری بر تشنجات تونیک و کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول و شوک الکتریکی حداکثر ندارند.