ارتباط بین نوع مزاج و شدت لکنت در افراد فارسی زبان دارای لکنت پیشرفته

سابقه و هدف: با اینکه از شروع «طب سنتی» هزاران سال می گذرد، هنوزهم کاربرد آن در درمان بیماری های گوناگون تمرکز عمده بسیاری از پژوهش های امروزی است. لکنت اختلالی پیچیده است که بر دستاوردهای شغلی، اجتماعی، آکادمیک و عاطفی افراد تاثیر می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین نوع مزاج و شدت لکنت در افراد فارسی زبان دارای لکنت پیشرفته انجام شد.

مواد و روش ها: 40 فرد دارای لکنت پیشرفته و 40 فرد دارای گفتار روان که از نظر سن و جنس با افراد لکنتی همسان بودند، در این مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی شرکت نمودند. برای ازیابی نوع مزاج و شدت لکنت بترتیب از «پرسشنامه تعیین نوع مزاج» و مقیاس سنجش شدت لکنت-3، استفاده شد. تحلیل آماری داده ها با کمک SPSS-18 انجام شد. روش آمار استنباطی تی مستقل و همبستگی پیرسون برای بررسی رابطه متغیرها بکاررفت.

یافته ها: میانگین نمره مزاج در افراد داری گفتار روان نسبت به آزمودنی های دارای لکنت بیشتر بود اما این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود (09/0 = p). بین میانگین نمرات مزاج و میانگبن نمره شدت لکنت همبستگی معنی دار مشاهده شد (04/0 = p) و این همبستگی منفی بود. درواقع، هرچه نمره افراد در آزمون مزاج بیشتر باشد، شدت لکنت شان کمتر است.

نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که با گرم تر شدن مزاج، شدت لکنت افراد لکنتی کاهش می یابد. پیشنهاد می شود که افراد لکنتی با استفاده از غذاهایی که مزاج گرم دارند، اعتدال مزاج خود را حفظ نمایند و مصرف غذایی که مزاج سرد دارند را کاهش دهند.