تعیین سطح آگاهی و نگرش دانشجویان پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران در خصوص روش های طب سنتی

زمینه و هدف: طب سنتی از شیوه های درمانی رایج در ایران است كه بنا به دلایلی كمتر مورد توجه پزشكان قرار گرفته است. بر همین اساس در این مطالعه سطح آگاهی و نگرش دانشجویان پزشكی دانشگاه های علوم پزشكی شهر تهران در خصوص روش های طب سنتی ارزیابی گردید.

روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی- مقطعی (Cross-Sectional)، بر روی دانشجویان پزشكی شهر تهران در تابستان سال 1388 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه طراحی شده توسط محقق بود كه طی یك مطالعه مقدماتی، روایی و پایایی آن تایید گردید. اطلاعات با استفاده از آزمون های كای دو و همبستگی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: در این مطالعه، میانگین سن دانشجویان 22/2±71/24 سال بود. 3/38% افراد مذكر و مابقی مونث بودند. 39 نفر (13%) دانشجویان دوره های طب سنتی را گذرانیده بودند. آگاهی و نگرش دانشجویان به ترتیب در 60% و 3/84% موارد در سطح متوسط قرار داشت، و بین سطح نگرش و آگاهی با هیچ یك از متغیرهای مورد بررسی ارتباط معنی داری وجود نداشت.

نتیجه گیری: با وجود اطلاعات متوسط دانشجویان پزشكی از طب سنتی، تمایل به یادگیری آن قابل توجه است و زمینه مناسبی برای متولیان امر وجود دارد؛ تا با گنجاندن این مباحث در دروس معمول پزشكی، تغییر مناسب در روند درمان بیماران ایجاد گردد.