پزشکی مبتنی بر شواهد در طب سنتی ایران

اهداف: با توجه مجدد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکي و محافل دانشگاهي کشور به طب سنتي ايران، شناسايي منابع معتبر و استفاده از شواهد مستند و قابل اطمينان براي آموزش دانشجويان و درمان بيماران ضروري است. بنابراين اين مطالعه به منظور مشخص کردن تمهيدات و تهديدات پيش رو و راهکارهاي لازم براي به کارگيري يا افزايش کاربرد پزشکی مبتنی بر طب سنتی ايران صورت گرفت.

روش ها: اين پژوهش کيفي به روش تحليل محتوي، با استفاده از روش مصاحبه عميق، انفرادي و رودررو، در سال 1390 به بررسي ديدگاه صاحب نظران طب سنتي ايران پرداخت. نمونه گيري به صورت هدفمند آغاز و تا رسيدن به اشباع اطلاعات ادامه يافت و در مجموع 13 نفر مورد مصاحبه قرار گرفتند. ابزار جمع آوري داده ها، مصاحبه نيمه ساختارمند با تعدادي سئوال باز بود که توسط يکي از پژوهشگران انجام شد.

يافته ها: درون مايه هاي به دست آمده در 3 دسته اصلي فرصت هاي موجود در به کارگيري طب مبتني بر شواهد (رويکرد جهاني به طب سنتي، استقبال مسئولان و دانشگاه ها، وجود اساتيد علاقمند و …)، تهديدهاي پيش رو در به کارگيري طب مبتني بر شواهد (عدم وجود برنامه راهبردي مشترک، کمبود استاد و …) و الزامات و راهکارهاي پيشنهادشده در به کارگيري طب مبتني بر شواهد (الگوبرداري از کشورهاي همسايه، تغيير نگرش اساتيد و …) قرار گرفت.

نتيجه گيري: تمامي صاحب نظران طب سنتي در ايران بر ضرورت به کارگيري پزشکی مبتنی بر طب سنتی ايران و دانشکده هاي طب سنتي تاکيد دارند.