معرفی درخت ارغوان
ارغوان درخت زیباییست که علاوه بر زیبایی خواص دارویی زیادی برای اجزای مختلف آن در طب سنتی بیان شده است. درخت ارغوان با نام علمی Cercis siliquastrum و نام لاتین Judas tree درختی از خانواده باقلائیان که با نام های دیگر ارغیدا، اکوان، ارجوان، وازی و دادی نیز شناخته می شوند. عمر این درخت تقریبا بیست سال است. دارای انواع مختلفی است مانند ارغوان آمریکایی، کانادایی، چینی، افغانی و غربی. از طریق بذر، قلمه و خوابانیدن تکثیر می شود.
ریخت شناسی درخت ارغوان
این درخت همانطور که گفتیم در بهار بسیار زیباست و به عنوان یک درخت تزیینی در باغ ها و پارک ها کاشته می شوند. این درخت نسبت به شرایط آب و هوایی مقاوم است و برگ‌های آن به شکل قلب و گرد و بدون کرک است که کناره‌های صافی دارد.
گل‌های آن قبل از رشد برگ‌ها، در اوایل بهار، به صورت خوشه ای به رنگ ارغوانی می رویند. مزه گل ارغوان ترش و نسبتا مطبوع است. از این رو در بعضی از کشورها گل ارغوان را همراه سالاد می‌خورند یا در بعضی از غذاها می‌ریزند.
بذرها بعد از اتمام زمان گلدهی درون غلاف هایی باریک و تخت با طول 7 الی 10 سانتی متر، شبیه باقالا روی شاخه ها ظاهر می شوند که در ابتدا رنگ آن قرمز مایل به بنفش می‌باشد و بعدا قهوه ایی رنگ میشود و در طول سال روی درخت باقی می مانند.
چوب این درخت قهوه‌ای مایل به قرمز است و سنگین می‌باشد. از شاخه های ترکه ای این درخت برای بافت سبد و ساخت صنایع دستی استفاده می شود.
درخت ارغوان در اصل یک درختچه محسوب می شود ولی گاهی ارتفاع آن به ۱۲ متر هم می‌رسد.
خاستگاه درخت ارغوان
خاک های قلیایی مناسب رشد درخت ارغوان است. ارغوان گیاه بومی جنوب اروپا و جنوب غربی آسیا است و در ایران در خراسان رضوی، ایلام، شاهرود، کرمان، مازندران، گیلان، همدان، لرستان و فارس، در پاوه استان کرمانشاه (روستای داریان)، در شهرهای شمالی استان خوزستان مانند دزفول، شوشتر، مسجدسلیمان و هفت تپه به صورت خودرو می‌روید.
طبع قسمت های مختلف درخت ارغوان
طبیعت گیاه ارغوان سرد و خشک (سوداوی) است.
خواص درخت ارغوان
قسمت های مختلف درخت ارغوان مانند گل، پوست، ریشه و برگ‌ها خواص دارویی بسیاری دارند. از این گیاه به شکل دم کرده گل و دمکرده پوست ریشه استفاده میشود. همچنین خاکستر ریشه گیاه به صورت استعمال موضعی کاربرد دارد.
- دشمن سنگ کلیه است.
- تقویت کننده معده و کبد است.
- کمک به درمان فشار خون و دیابت.
- خوردن گل های ارغوان نشاط آور است.
- از بین برنده بخارات.
- سردی معده را از بین می برد.
- شربت گل آن رفع خمار کند.
- ملین و مسهل است.
- پوست و چوب درخت ارغوان در درمان آبسه و ناراحتی‌های سر مفید است.
- مقدار ده گرم حل شده ارغوان در شیر گرم به رفع برونشیت کمک می‌کند.
- خوردن گل‌های تازه ارغوان باعث باز و صاف شدن صدا میشود.
- درمان بیماری‌های مثانه مانند سنگ مثانه از خواص جوشانده ریشه ارغوان است.
- گل های آن از بین برنده خلط سینه هستند و تنفس را راحت‌تر می‌کند.
- حرارت قلب و کبد را کم می‌کند و می‌توان گفت حرارت بدن را از بین می‌برد.
- استعمال موضعی ضماد سوخته گل و ریشه ارغوان باعث بند آمدن خونریزی میشود.
- میزان پنج گرم حل شده آن در آب قبل از غذا برای از بین بردن صفرا بسیار نافع است.
- برگ‌های جوان گیاه ارغوان خوراکی است و دم کرده آن برای دفع اخلاط موجود در بدن مفید است.
- مخلوط خاکستر ریشه ارغوان و روغن کنجد برای تقویت ابروها و قطع ریزش آن ها بسیار مفید است.
- از دمکرده گل ارغوان برای درمان ناراحتی‌های تنفسی مانند سرفه، برونشیت، آسم و تنگی نفس استفاده میشود.
- از گرد خاکستر ریشه این درخت به عنوان مداد ابرو می توان استفاده کرد همچنین این خاکستر مژه‌ها را بلند و خوش حالت می‌کند.
- نوشیدن جوشانده اجزای مختلف درخت قی آور است یا به عبارت دیگر دم کرده پوست، ریشه و گل ارغوان بسیار استفراغ آور است و به پاکسازی و تنقیه معده و درمان مسمومیت ها کمک می‌کند.
- برای تهیه دمنوش گل ارغوان کافیست مقدار 8 گرم از آن ها را در یک لیتر آب ریخته و اجازه دهید با حرات ملایم به مدت 10 تا 15 دقیقه دم بکشد.
منبع: تیم تولید محتوای طبایع
