رعایت تناسب شدت و مدت ورزش با فصول مختلف سال مهم است. مثلا ورزش در فصل بهار باید قوی و دارای زمان کوتاه و در زمستان طولانی تر و سبک‌تر باشد. بهترین زمان ورزش کردن، معتدل‌ترین دما در طول روز است. لذا در فصل پاییز بهتر است نزدیک ظهر، پس از هضم صبحانه و قبل از خوردن ناهار ورزش کنید. در این فصل از زیاده‌روی در ورزش پرهیز کنید.
در تابستان بهترین زمان ورزش اندکی پس از طلوع آفتاب در خنکای صبح است. این زمان را از دست ندهیم. ورزش در تابستان هم از نظر شدت و هم از نظر مدت باید کمتر از فصول دیگر باشد. بهترین زمان ورزش در این فصل ابتدای روز یعنی در خنکی روز است. کاهش میزان ورزش به دلیل تحلیل مواد در فصل تابستان ناشی از گرمی هوا و تقلیل غذاست. ورزش، هم در زمان پری معده و هم در زیاد خالی‌بودن آن، ممنوع است و در روز‌های گرم سال باید در ابتدای صبح انجام شود.
با توجه به تجمع مواید زاید در فصل زمستان ورزش دراین فصل ضروری است و بهترین زمان ورزش در این فصل، آخر روز طبیعی یعنی حدود ساعت چهار عصر است که هوا کمی گرم‌تر ازسایر ساعات است.
فاصله زمان ورزش از غذا خوردن
بهتر است، ورزش پیش از خوراک باشد. هر آدمى به اندازه‌ى عادت و نیرویش راه برود یا سوارکارى نماید و از آن بیشتر نشود تا احساس خستگى و سنگینى بسیار ننماید.
ورزش باید گونه‌اى باشد که اگر پیش از خوراک بکار رفت، حرارت غریزى را آن چنان روشن و پاک کند که هنگام برخورد با خوراک اشتها فراوان داشته باشد و تن بسیار شاداب و چالاک گردد.
چنانچه شکم او سنگین و آویزان باشد آن را با دستارى، پهن محکم ببندد و از حرکت‌هاى درازمدت پس از خوراک دورى نماید.
فاصله بین تغذیه و ورزش بسته به نوع غذاهای مصرفی متفاوت است و به طور متوسط حدود سه ساعت بعد از غذاست. در صورت مصرف غذاهای لطیف، این مقدار کمتر و در صورت مصرف غذاهای سنگین، این زمان طولانی‌تر می‌شود.
به‌طور کلی مهم‌تر از شدت ورزش، استمرار آن است. ورزش خوب، دست‌کم ۴-۳ وعده در هفته به مدت ۶۰-۳۰ دقیقه است و لازم است دست‌کم ۳-۲ ساعت پس از غذا انجام شود.
زمان ورزش در ماه مبارک رمضان
بهترین زمان ورزش در رمضان، بر اساس نوع و هدف آن، پیش از سحر، ۳-۲ ساعت پس از سحری یا در انتهای روز است و باید با شدت کم انجام شود و زمان آن کوتاه گردد تا موجب ضعف، عطش و… نگردد.
افراد ضعیف می‌توانند فعالیت ورزشی خود را در روزه داری بسیار محدود یا حتی با مشورت پزشک خود، قطع نمایند.
توصیه های کلی در مورد زمان ورزش
کسی که موفق به ورزش معتدل در زمان مناسب گردد از درمان بیماری‌های مادی و مزاجی بی‌نیاز می‌گردد. یعنی از ایجاد سوء مزاج که همان خروج از تعادل است جلوگیری می‌کند.
پیش از آنکه سنگین شود آن را ترک کند ولی سریع یا زودتر از عادت از آن دست نکشد چون موجب مى‌شود اثر مطلوب را نگذارد.
بهتر است کسى که ورزش سنگین مى‌کند آن را آهسته آهسته آغاز نماید و یکباره پى‌ها (و ماهیچه‌ها) را با ورزش سنگین روبه رو نکند.
شدت ورزش باید به حدی باشد که موجب افزایش ضربان قلب، افزایش سرعت تنفس، تعریق ملایم و سرخی پوست چهره شود و پس از آن، احساس سبکی و نشاط پدید آید ولی نباید پس از ورزش احساس ضعف و خستگی و ماندگی داشته باشیم.
منابع
- جامعه دانشگاهی پزشکی ایرانی
- دکتر محمدعلی زارعیان
- دکتر ناصر رضایی پور
- جامعه دانشگاهی طب سنتی ایران
- دستورات سلامتی از حکیم زکریای رازی
- دکتر محبوبه ابریشم‌کار
