خواب‌ مضر و نامناسب

عوارض خواب بعد از طلوع آفتاب –

همه ما خواب را به عنوان یک آرام‌بخش جسم و روح و یک عامل مهم سلامتی می‌شناسیم. اگر زمان خواب و شرایط بدن در زمان خواب طبق اصول نباشد سبب بروز مشکل شده و به خواب مضر بدل می‌شود. به منظور جلوگیری از خطرات مربوطه، در این پست از مجله اینترنتی طبایع، خواب‌های عیلوله، فیلوله، قیلوله، حیلوله و غیلوله را بشناسید و متناسب با آن‌ها بخوابید. همچنین از عوارض خواب بعد از طلوع آفتاب آگاه شوید و بدانید که مضرات تا ظهر خوابیدن  چیست.

میزان و زمان خواب

در مورد خواب مطلب بسیار است. نكته قابل توجه آن است كه اولاً هر كس به خاطر شرایط بدنی و مزاج خود به میزان خاص خودش به خواب نیاز دارد، لذا نسخه واحدی برای میزان خواب نداریم. ثانیاً تغییرات در ساعات خواب باید تدریجی باشد تا عوارض آن به حداقل برسد. كسی كه برنامه خواب او غیر از محتوای ذیل است، باید به تدریج آن را تغییر بدهد. البته با توجه به شرایط خودش؛ مثلاً كسی كه كارمند است مجبور است خوابش را به نحوی تنظیم كند كه به كارش آسیب نزند ولو مثلاً از خواب قیلوله محروم شود.

خواب مضر را بشناسید

• خواب عذاب یا «خواب عیلوله » : خواب بین الطلوعین؛ از فجر (نماز صبح) تا طلوع آفتاب. این خواب، مذموم و بد است. اگر بلافاصله پس از اذان صبح باشد، موجب بیماری می‌گردد. در روایات نیز آمده است که این نوع خواب شوم است و روزی را منع  و رنگ را زرد و صورت را زشت می‌كند. نکات گفته شده از عوارض خواب بعد از نماز صبح است که نه تنها در راوایت بلکه در طب سنتی بر پرهیز از آن تاکید شده است.
• خواب لعنت یا « خواب فیلوله » : خواب بعد از طلوع آفتاب است كه انسان را كسل می‌كند. عوارض خواب بعد از طلوع آفتاب در آیات و روایات نیز بسیار زیاد است و لاطم است انشان به آن توجه ویژه داشته باشد.
• خواب راحت یا «قیلوله» : خوابی که از قبل از ظهر تا ظهر و بعد از نماز ظهر تا قبل عصر به ویژه در روزهای بلند سال، انجام شود. البته به شرط سحرخیزی باید صورت گیرد. این خواب رفع‌كننده كسالت، هضم‌كننده غذا و موجب تجدید قوا و بازیابی نیرو می‌شود.
• خواب حیلوله : خواب بعد از اذان ظهر یا خواب وقت ظهر است. چون این خواب حایل و فاصل بین ظهر و نماز (ظهر) است، حیلوله گویند. چون تأخیر نماز از اول وقت ناپسند است، خوابیدن در این وقت نه تنها خوب نیست بلکه برای بدن نیز مضر است و باعث فراموشی می‌شود. مضرات تا ظهر خوابیدن بسیار زیاد است و این تنها بخشی از عوارض آن می‌باشد. از این‌رو سعی کنید برای سلامتی خود از خوابیدن در این زمان پرهیز کنید.
• خواب غیلوله: خواب آخر روز و پیش از اذان مغرب است که باعث بیماری‌های زیاد می‌شود.
• خواب مرگ یا « خواب هلاکت »: خواب روز خصوصاً خواب هنگام غروب آفتاب است که عوارض زیادی به دنبال دارد، از جمله:

1. بیماری‌های رطوبی و نزله
2. سستی بدن و احساس کسالت (کاهش قوای نفسانی)
3. بوی بد دهان
4. کندی ذهن
5. کاهش اشتها
6.  تباهی رنگ پوست
7. ایجاد تب

• خواب بین العشائین (بین نماز مغرب و عشاء): خواب پس از نماز مغرب و قبل از نماز عشاء است که موجب پریشانی و فقر می‌شود.

این خواب‎ها به جز خواب قیلوله؛ از دیدگاه طب سنتی نه تنها برای شما مفید نیستند، بلکه بسیار مضرند.

پس با توجه به مطالب فوق،بهترین زمان خواب چه موقع است؟

خواب روز؛ بله یا خیر؟

• خواب روز در کل مضر بوده و مناسب نیست و نمی‌تواند جایگزین خواب شب باشد. افرادی که به خواب روز عادت دارند باید به تدریج تغییر عادت دهند.
• بیش‌ترین ضرر خواب روز متوجه سردمزاجان و ترمزاجان است.

اما خوابیدن نیمروزی، به مدت كوتاه و زیر 20 دقیقه (خواب قیلوله) نه تنها انکار نشده است بلکه برای فرد خوب بوده و باعث می‌شود انرژی از دست رفته‌اش را بیابد. همچنین به هضم غذا در دستگاه گوارشش کمک می‌کند و باعث می‌شود تا سوخت‌و‌ساز و متابولیسم خوبی داشته باشد.

اگر چرت بعدازظهر، بشود 30 دقیقه یا یک ساعت، باعث افزایش رطوبت در مغز می‌شود. این رطوبت سبب سستی، کسالت، افسردگی و تنبلی می‌شود و علاوه بر اینها حرکات بدن فرد را هم کند می‌کند.

پوست هم از مضرات خواب زیاد بعدازظهر در امان نیست و خواب بعد از ظهر آن را تخریب می‌کند. تخریب پوست هم به هضم غذا برمی‌گردد یعنی با زیاد شدن خواب، به‌جای اینکه هضم بهتر انجام شود، به‌شکل نادرست انجام شده و نتیجه آن پوست را تحت تأثیر خودش قرار می‌دهد و ظاهر آن ناخوشایند می‌شود.

نتیجه 

در این مقاله از طبایع در خصوص طمان بندی مناسب خواب صحبت کردیم. سعی کنید خواب خود را در وقت درست و مناسب انجام دهید تا نه تنها خستگی از تن شما به در شود بلکه از عوارض خواب نامناسب به دور باشید. شما با استفاده از این مقاله با عوارض خواب بعد از طلوع آفتاب، مضرات تا ظهر خوابیدن و عوارض خواب بعد از نماز صبح آشنا خواهید شد. پس همراه ما باشید.

منبع: کتاب پاسداشت تندرستی با پزشکان ایرانی و حلیه المتقین، ص 169