پیاز یک داروی خانگی است. از عصاره آبی این گیاه به همراه عسل شربتی تهیه می شود که مصرف یک قاشق غذاخوری آن سه بار در روز در پیشگیری و درمان سرماخوردگی و آسم و برونشیت مؤثر است.
بررسی مزاج پیاز در طب سنتی اینجا را بخوانید.
خواص پیاز
- ادرار آوری قوی است و خام و پخته آن هر دو این اثر را دارند.
- دارای انسولین گیاهی است و استفاده از آن قند خون را پائین می آورد . بیماران مبتلا به مرض قند باید حتما هر روزه از آن استفاده کنید.
- اگر پیاز را له کنید و در زیر شکم شخصی که مبتلا به احتباس ادراری است قرار دهدی ادرار را باز می کند.
- نیم پز برای سوختگی ها نیز موثر است.
- خام محرک قلب است.
- باکتری کش است.
- تقویت کننده و نرم کننده سینه است.
- برای این منظور پیاز را آب پز کرده و بخورید. پیاز سنگ کلیه را خرد می کند.
- در پیاز یک ماده محرک قلب وجود دارد.
- خوردن پیاز قند خون را کاهش میدهد و ترشح صفرا را زیاد می کند.
- ضد سرفه و قاعده آور و مدر است.
- در شیره تازه پیاز یک عامل پایین آورنده قند خون یافته اند که در اثر بخار فرار است و فعالیت خود را از دست مى دهد.
- پیاز و پیازچه و موسیر محلل و ضدعفونى کننده و التیام دهنده زخم هستند. اگر آب آنها با عسل مخلوط شود براى محل سوختگى مفید است.
- چکانیدن آب آن در گوش براى رفع سنگینى شنوایى و طنین در گوش و پاک کردن چرک و تحلیل باد آن مفید است.
شربت پیاز
برای رفع دردهای عصبی شربت پیاز بهترین دارو است شربت پیاز به این صورت تهیه می شود : 100 گرم پیاز خام را با 400 گرم آب مخلوط کرده و بپزید تا له شود سپس 400 گرم قند روی آن بریزید و بگذارید که جوش بزند تا قند حل شود سپس آنرا صاف کنید و در یخچال قرار دهید.
تنتور پیاز
برای رفع گاز معده از تنتور پیاز می توان استفاده کرد . مقدر مصرف آن 10تا 15قطره است که باید در آب حل کرده و مصرف نمود .
موارد منع مصرف پیاز
پیاز براى گرم مزاجان مضر است و اسراف در خوردن آن موجب ایجاد فراموشى و نفخ و بادهاى غلیظ و خلط غلیظ و تشنگى و سردرد است، براى این کار باید پیاز را با آب و نمک شست و با سرکه خورد و بعد از خوردن پیاز براى اجتناب از ناراحتىهاى جانبى آن آب انار و کاسنى میل شود.
راهکاری برای رفع بوی بد پیاز
براى رفع بدبویى پیاز مىتوان باقلا و یا گردوى پخته و یا نان سوخته خورد و پیازداغ یا پیاز سرخ شده این ناراحتىها را ندارد و بو نیز ندارد.
منبع: کتاب پیشگیری و شفای بیماریها از سیر تا پیاز، دکتر عبدالله پورعبدالله