طب سنتی در مدیریت : بررسی نقش مزاج بر مهارتهای استخدام پذیری

هدف این تحقیق بررسی نقش تاثیر گذار و تعیین كننده مزاج (بنیاد طب سنتی ایرانی) بر مجموعه مهارتهای استخدام پذیری در بین پسران و دختران است. روش تحقیق توصیفی- همبستگی و از نوع ارتباط علی بوده، ابزار گردآوری داده جهت مهارت های استخدام پذیری ، پرسشنامه دانشگاه كنت كه پایایی آن برابر با 0.88 و 0.81 به ترتیب در بین پسران و دختران در بخش مهارتهای اصلی تایید گردید. جهت سنجش مزاج افراد برحسب نشانه های كلی مزاج مورد نظر ابوعلی سینا و با تاكید بر تشخیص مزاج فعلی آنان، پرسشنامه ای تهیه گردید و از آن پرسشنامه جهت مصاحبه منظم توسط كارشناس متخصص طب سنتی استفاده شد. جامعه آماری این تحقیق دانشجویان پسر و دختر در محدوده سنی 19-22 سال تعیین شد كه از طریق نمونه گیری تصادفی و پس از گردآوری پرسشنامه ها و انجام مصاحبه، تعداد 105 پرسشنامه متعلق به پسران و 125 پرسشنامه متعلق به دختران در اختیار قرار گرفت .جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و همچنین به منظور آزمون فرضیه اصلی تحقیق و بررسی رابطه علی میان مزاج و مهارتهای استخدام پذیری از روش مدلسازی مسیری-ساختاری مبتنی بر واریانس (VBSEM) PLS (كمترین مربعات جزئی) استفاده شد.یافته های تحقیق حاكی از تایید نقش تاثیر گذار و تعیین كننده مزاج بر مهارتهای پایه ای و اصلی استخدام پذیری هم در پسران و هم در دختران و همچنین نقش میانجی مهارتهای پایه ای بوده ؛ روابط معنادار نیز بین گرمی /سردی مزاج و تری/خشكی با برخی مهارتها بدست آمد . نتایج این تحقیق آن است كه گرمی/سردی مزاج ( به عنوان كیفیات فاعله ) نقش موثر بر مهارتهای استخدام پذیری داشته (گرمی تقویت كننده و سردی كاهش دهنده است)، خشكی مزاج با مهارتهای رهبری ، تجزیه و تحلیل و برنامه ریزی و متقاعد ساختن در پسران ارتباط معنادار دارد و تری مزاج با مهارتهای ارتباط كلامی و همكاری در پسران و مهارتهای ارتباط نوشتاری، ارتباط كلامی و همكاری و تعاون در دختران ارتباط دارد .سردی و خشكی مزاج نیز مهارت كار با ارقام را هم در پسران و هم در دختران تقویت می نماید. بر این اساس، ضمن تایید نقش تعیین كننده مزاج در برخورداری افراد از مهارتهای كاری ، شناخت ویژگی های افراد از طریق آگاهی از مزاج آنان، تسهیل كننده كارآمد تقسیم كار اجتماعی، تعاون و همكاری مورد نظر بوعلی سینا است و این آن چیزی است كه در مدیریت سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی در جوامع سازمانی كنونی بسیار راه گشا خواهد بود