هوا یکی از پراهمیت‌ترین اصول ستّه ضروریه است چرا که بدون آن، شعله حیات انسان در دقایقی اندک، خاموش می‌شود. هدف از تنفس، فراهم کردن اکسیژن برای بافت‌های بدن و برداشت دی‌اکسیدکربن از آن‌هاست. حکمای طب ایرانی در گذشته تنفس را به‌عنوان دریافت هوای پاک و خنک از طریق جمیع منافذ بدن به‌ویژه منافذ بینی و دهان (که اتصال به ریه و شرایین دارند) و خروج بخارات حاوی فضولات بیان می‌کردند.