مُمَلِّس؛ دوایی مغری است که بر سطوح اعضایی مانند معده، رحم و نای پهن شده و سبب شود سطحی نرم بر روی آن پدید آید.
دراصطلاح طب، دارویی است که به عضوی که مبتلا به خشکی و زبری شده باشد، می نهند تا دفع زبری و خشکی و خشونت از آن عضو بشود. (از قانون ابوعلی کتاب 2 ص 150 و کشاف اصطلاحات الفنون ).
