ِنِقرس ورمی است در مفاصل با درد شدید؛ آماسی دردناک که در بند انگشتان پا و دست بروز کند. (ناظم الاطباء). دردی که در پیوندهای انگشتان پای بود را نقرس گویند. (از ذخیره خوارزمشاهی ). مرضی است مزمن و غالباً ارثی که به شکل التهاب مفصل شست پا به طور ناگهانی بروز می کند و چند شب متوالی ادامه می‌یابد و بعد خوب می‌شود و پس از مدتی مجدداً عود می‌نماید. علل اصلی این مرض عبارتند از: اختلال اعمال کبد و اعضاء تغذیه، افراط در غذاهای گوشتی و ماهی و مغز، عدم حرکت و انزوا و راه رفتن کمتر از معمول، و همچنین وراثت … این مرض را داءالملوک نیز می گفته اند. (از فرهنگ فارسی معین).
در منابع طب قدیم نیز، نقرس اینگونه تعریف گشته است: دردی که در فصل ابتدایی خصوصاٌ ابهام و انگشتان ایجاد می‌شود و از رگ طرف بالای ابهام شروع و به مفصل پا می‌رسد و درد آن شدید می‌باشد، خصوصاٌ در ابهام به دلیل تنگی مفصل و حس بسیار آن قسمت و عدم تحلیل ماده آن به علت صلابت آن. و گاه این درد از طرف پا به طرف بالا و به سوی ساق و زانو کشیده شده و باعث ورم آنجا می‌گردد و گاهی نیز این درد تا به ران هم کشیده می‌شود.
