بهار نارنج همان شکوفه درخت نارنج است که در فصل بهار درخت را زینت داده و در پاییز و زمستان، جای خود را به میوه نارنج می‌دهد. بهارنارنج خواص دارویی فراوانی در طب سنتی دارد و احساس آرامش یکی از مهمترین خاصیت های این گیاه است. این گل اگرچه در پخت مربا مورد استفاده قرار می‌گیرد ولی برای مصرف دارویی، شکوفه‌های بهارنارنج را صبح زود به حالت غنچه نشکفته می‌چینند و سپس در محلی تاریک سریع خشک می‌کنند تا تغییر رنگ ندهند.
گیاه‌شناسی
نارنج درختی است به ارتفاع 6-4 متر، همیشه سبز، بدون کرک، دارای تیغ‌های بلند از خانواده Rutaceae با ساقه‌ای دارای پوست تقریباً صاف متمایل به خاکستری؛ برگ‌های پایا، متناوب و تخم مرغی به درازای 10-5/7 سانتیمتر با انتهای نوکدار، کناره‌های دالبری، به رنگ سبز تیره و براق با دم‌برگ بالدار؛ گلهای منفرد و یا مجتمع به شکل گروهی، سفیدرنگ، درشت‌تر از گل پرتقال
میوه نارنج کروی یا تخم‌مرغی به قطر 8-7 سانتیمتر با دو قطب فرورفته، سطح پوست میوه ناصاف و دارای برجستگی‌های کوچک به رنگ زرد نارنجی و گوشت ترش و نسبتاً تلخ.
گلهای نارنج به نام بهار نارنج در ایران مشهور است که قسمت مهم مورد استفاده آن می‌باشد. در اواسط بهار گلهای نارنج شکفته می‌شوند و سریعاً ریزان می‌باشند. این گلها جهت تهیه مربا و عرق بهارنارنج استفاده می‌شوند. بهارنارنج و عرق آن به عنوان آرام‌بخش و مدرّ مصرف سنتی دارد.
قسمت های مورد استفاده
قسمت مورد استفاده نارنج، گل، پوست میوه و آب نارنج می‌باشد که همگی دارای خواص دارویی هستند.
بخش‌های طبی: پوست تازه و خشک شده، میوه، گلها، تخم و روغن استخراج شده آن.
اشکال دارویی گل بهار نارنج: روغن، دم‌کرده، عرق و اسانس
طبیعت بهارنارنج
طبیعت شکوفه‌های بهار نارنج گرم و خشک ذکر شده است.
برای آشنایی بیشتر با خواص، شیوه استفاده و موارد منع مصرف بهارنارنج، اینجا کلیک کنید.
