فَک در لغت به معنی آرواره، تفکیک و جداسازی و در اصطلاح طب یعنی از مفصل جدا کردن استخوان، از جا درآمدن آرواره کسی، تفرق الاتصالی که عصب از جای خویش برود.
در برخی منابع نیز فک مترادف لقوه و به عنوان مرضی که در چهره انسان پیدا می‌شود و لب و دهان یا فک به طرفی کج می‌شود، تعریف گشته است.
