بُستان اَفروز، نامی مهجور برای گیاهانی زینتی از خانواده تاج خروسیان است، که انواعی از آن‌ها امروزه در ایران به گل تاج خروس معروف‌اند. و در طب قدیم، استفاده دارویی از آن می‌شده است. بسیاری از بخش‌های این گیاه، از جمله برگ و دانه های خوراکی هستند و غالبا به عنوان منبع مواد غذایی در هند و جنوب آمریکا استفاده می شود. ریشه ی آن نیز مصرف دارویی دارد.
نام های دیگر آن: زبه الریاحین، دم روباهی، گل یوسف، گل حوا، گل عروس،حبق بستانی، دلاه، دلاق، گل تاج خروس آویز،گل منگوله، گل مخملی، چهل تاج
طرز استفاده و مقدار مصرف
به صورت دم کرده، خیسانده، پخته شده و ضماد از برگ های خام یا پخته آن در سوپ استفاده می شود. برگ آن طعم ملایم دارد و سرشار از ویتامین و مواد معدنی است.
دانه ی پخته شده آن بسیار مغذی است. آن را می توان به شکل پخته شده و یا به صورت آرد پخته شده و به شکل ژلاتین یا حریره استفاده کرد.
خواص درمانی و طبیعت بستان افروز
طبیعت گیاه بستان افروز سرد و خشک است.
خواص دارویی این گیاه به طور خلاصه عبارتند از: داشتن نیروی حل کنندگی و دفع کننده گرفتگی های مجاری دماغی و زکام های دماغ و زکام هایی است که از بلغم نتیجه می شوند.
ضماد برگ آن در سوختگی با آتش مصرف دارد. به طور کلی حرارت معده و کبد را تسکین می دهد. اگر پخته ی آن را با گلاب و سکنجبین بنوشید معده و کبد را از اخلاط فاسد به کلی پاک می کند.
تخم این گیاه برای قلب مقوی و ریشه ی آن با روغن گل و آب سرد اسهال های مزمن را از بین می برد زیاده روی در آن برای مثانه مضر و مصلح آن کندر است.
در اتیوپی ریشه ی آن به عنوان ملین و دانه آن برای خروج کرم کدو و برای درمان بیماری های چشم، اسهال خونی آمیبی و ناراحتی های پستان استفاده می شود.
در هند از گیاه به عنوان مدر و برای زخم استفاده می کنند. برای تحلیل ورم ها از ضماد این گیاه استفاده شود. برای رفع حرارت معده، کبد و گرفتگی طحال کمی از گل تاج خروس را در آب دم کنید و سپس آب آن را با سکنجبین مخلوط و بنوشید.
موارد احتیاطی و منع مصرف
مصرف بیش از حد و بی رویه هر نوع گیاه دارویی مضر بوده و توصیه نمی گردد.
