بید گونه‌های مختلفی دارد از جمله بید سفید، سیاه بید، بید مجنون، بید دره، فوکا، سرخ بید، بید مشک، فشفشه، زرد بید و غیره. در اینجا به نام علمی و مشخصات مربوط به یک گونه‌ی بید که پوست آن خواص دارویی دارد اشاره شده است.
نام های دیگر بید: نام علمی آن Salix alba L و نام انگلیسی آن Salicin willow می‌باشد. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، بید، فِک، فیک، صفصاف ابیض و اسبیدار نامیده شده است.
مشخصات ظاهری
بید درختی است به ارتفاع حدود 10 متر گاهی موارد بیشتر، پوست آن قهوه‌ای تیره و شاخه‌هایش باریک، بلند و قرمز رنگ هستند. سطح تحتانی و فوقانیِ برگ‌های آن سفیدِ مایل به نقره‌ای و براق می‌باشد و بیشتر در استان‌های شمالی، آذربایجان غربی، کردستان، کرمانشاه، همدان، اصفهان، فارس، لرستان و تهران انتشار دارد.
طبیعت
طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت بید، سرد و تر است.
بخش مورد استفاده
پوستِ درخت، در ضمن برگ درخت بید نیز خواص دارویی دارد.
نحوه مصرف
معمولاً پوست درخت را به صورت جوشانده یا دم کرده استفاده می‌کنند و در طب سنتی برای درمان بیماری‌ها نحوه و مقدار مصرف آن را پزشک تشخیص داده و تجویز می‌کند.
برای آشنایی بیشتر با خواص، شیوه استفاده و موارد منع مصرف بید، اینجا کلیک کنید.
