مقصود از طَواحِن دندان های بزرگ و پهنی است که طعام بدان سائیده میشود و به فارسی به آن دندان آسیا گویند.
از پس انیاب، هشت دندان است؛ چهار زیر و چهار زبر، از هر سویی، دو و همه گردست و سرهای آن پهن و درشت است، آن را دندان های آسیا گویند و به تازی طواحن و اضراس گویند.
