مُفَرِّح؛ هر چه روح حیوانی و نفسانی را منبسط ساخته و تعدیل مزاج کند و حُزن را رفع نماید. به عبارت دیگر؛ چیزی است که نفس را تصفیه می‌کند. نفس هم، عبارت است از روح حیوانی، قوّت ها و فکر.
(اصطلاح طب) داروی مقوی دل، نام دوای مرکب که شیرین و خوشمزه و خوشبو و مقوی دل و جگر باشد. به اصطلاح اطبا، نوعی از مرکبات که اعضای رئیسه را قوت دهد، شیرین و خوشمزه و خوشبودار بود.
مفرح عبارت از چیزی است که مشتمل باشد بر تصفیه نفس که عبارت از روح حیوانی است و قوت ها و فکر و تقویت آلات آنچه ادراک با نفس مجرداست هرچند آلات قوی باشد و از کدورات بعیده و حواس باطنی و ظاهری صحیح باشد ادراک بیشتر می گردد. (تحفه حکیم مؤمن ).
دوایی را نامند که تعدیل مزاج و تلطیف اخلاط و روح حیوانی و نفسانی نماید و حزن را زایل سازد و دماغ را قوت بخشد و حواس را نیکو گرداند و کسالت را دور کند (فهرست مخزن الادویه ).
