انجره یا گزنه گیاهی است علفی و چند ساله، ساقه آن چهار گوش بوده و بهطور قائم تا ارتفاع یک متر بالا میرود. این گیاه در خرابهها، باغها و نقاط مرطوب که چهارپایان از آن عبور میکنند به حالت خودرو میروید. ریشه این گیاه خزنده بوده و در ناحیهای که سبز میشود کم کم تمام منطقه را فرا میگیرد. ساقه این گیاه را پرزها و تارهای مخروطی شکل پوشانده که در صورت لمس کردن ساقه بهدست میچسبد و پوست را میگزد که تولید خارش و سوزش میکند و شاید به همین دلیل آنرا گزنه نامیدهاند. تخم آن نرم، ریز و تیره رنگ و مانند تخم کتان است قسمت مورد استفاده این گیاه برگهای تازه، ریشه شیره و دانه آن است.
خواص دارویی گزنه (انجره)
گزنه از نظر طب سنتی ایران گرم در درجه سوم و خشک در درجه دوم است:
برگ تازه گیاه طعم تند و نسبتا مطبوع و اثر قابض، اشتها آور، نیرودهنده و مقوی باه دارد و در موارد مختلف درمانی مانند عدم دفع ادرار و ناراحتی های روحی، مورد استفاده قرار می گیرد. دانه گیاه نیز در موارد عدم دفع ادرار که با ناراحتی و درد همراه است و اینحالت براثر اسپاسم مثانه پیش می آید، اثر درمانی ظاهر می کند.
ریشه گیاه مدر است. برگ آن بطوری که بررسی گردیده اثر بند آورنده خون دارد و از آن در موارد مختلف مانند درمان التهاب، سرفه، آب آوردن شکم و ناراحتی های کبدی و طحال می توان استفاده بعمل آورد. التیام دهنده است.
مضرات
مصرف زیاد آن مضر شانه (بین دو کتف) و امعا است.
مصلح آن صمغ عربی و کتیرا و عناب.
مصرف برگ انجره در موارد احتباس مایعات بدن در نتیجه کاهش عملکرد قلب یا کلیه ممنوع است.
مصرف آن طی بارداری ممنوع عنوان شده است.