- مُخَدِّر؛ دوایی سرد است که عضو را سرد کرده تا حدی که جوهرِ روح را نیز سرد کند. قوتِ حس و حرکت او بسیار کم یا نابود شود.
- دوائی است که قابلیت تام را برای تأثیر قوه نفسانیه از روح سلب می‌کند. (از کشاف اصطلاحات الفنون).
- به داروهایی اطلاق شود که سبب بی حسی و رخوت و سستی گردد چون هروئین، تریاک، کوکائین و غیره که در طب برای بی‌حسی و کاهش احساس درد به کار آید و مصرف مکرر غالب آن ها موجب اعتیاد و دوام استعمال مخدرها موجب بروز نوعی جنون و اختلالات عصبی می گردد.
