قاشِر: پوست کَننده، مقشرکننده، در اصطلاح طب سنتی، یعنی خراشنده پوست و جدا کننده آن و آن دوائی را نامند که بسبب قوت جلای خود جلا داده و اجزاء و پوست فاسد عضو را می‌زداید و در درﻣﺎن ﺑﻬﻖ و ﻛﻠﻒ (دگر شدن رنگ پوست بدن آدمی است به سوی سیاهی و حدوث آثار تیرگی) و ﻏﻴﺮه ﺑﻪ ﻛﺎر می‌آید.
دارویی که براثر سوزاندن قسمت‌های سطحی جلد قسمتی از آن را از قسمت‌های جلد جدا کند از قبیل قسط و زرآوند.
