بُزاق و بُصاق هر دو به معنی آب دهان يا خلط سينه و بينى می‌باشند، 1) آبی لزج و اندکی قلیایی که از غدد زیر زبانی ترشح گردیده و محتوی ۱/۵ درصد مواد خشک است که وقتی با غذا آمیخته می‌شود موجب سهولت هضم آن می‌گردد.
مجموعه ترشحات غدد بناگوشی و زیرفکی و زیرزبانی و سایر غدد ریز موجود در مخاط دهان که در محیط دهان انجام می گیرد را بزاق یا بصاق گویند که عمل اصلی آن مرطوب کردن غذا و تأثیر شیمیایی روی مواد قندی و قابل هضم کردن آنست. (فرهنگ فارسی معین).
