طبیخ در لغت به معنی هرچیز پخته شده، مانند غذا، آجر، و گچ و در اصطلاح طب سنتی یعنی منضج، جوشانده، آنچه جوشانیده و آب او را استعمال کنند.(فهرست مخزن الادویه ). آبی را گویند که چیزی اندر وی پخته باشند. (ذخیره خوارزمشاهی). به عنوان مثال در طب قدیم برای رفع قولنج طبیخ بادیان و زیره، جهت بچه ای که در شکم مادر مرده باشد، طبیخ سداب تجویز می شده است.
