عَشا در اصطلاح طب یعنی شب کوری، آن است که چشم در روز ببیند و در شب نبیند و «اسباب شب کوری، غلیظیِ روح باصره (قوه باصره، بینایی) است و تریِ مجرا چشم و غلیظیِ رطوبت بیضیه (رطوبت مائی) و پیوسته اندر آفتاب بودن.» (جرجانی، 1385: 538؛ نیزنگ. اخوینی بخاری، 1371: 283) ابن سینا گوید: این مرض بیشتر عارض چشم های اکحل (سیاه چشم) می‌شود نه ازرق (کبود، نیلگون،آبی) (ابن سینا، 1411: 3 (1)/ 205).
در حالت کلی و به طور خلاصه، سبب شب کوری، بالا رفتن بخارهای غلیظ به دماغ و چشم است.
