بادرنجبویه را بادرنگبویه یا بادرنجوبه نیز می‌نامند. گیاهی معطر، علفی، چند ساله، پایا، پرشاخه و پرپشت است که ارتفاع آن به ۳۰ تا ۸۰ سانتی‌متر و حتی بیشتر می‌رسد.
بادرنجبویه از تیره نعناعیان می‌باشد که به حالت وحشی و خودرو در ایران می‌روید. این گیاه دارای عطری با طعم لیموی تند بوده و موطن اصلی آن قسمت وسیعی از شرق مدیترانه است و در بعضی نقاط آذربایجان و جلگه خزر نیز یافت می‌شود. از خواص بادرنجبویه بهره‌برداری به‌منظور تزیینی، طبی و تولید عسل است که به این منظور گیاه را در باغ‌ها و مزارع کشت می‌کنند. از تمامی قسمت‌های رویشی گیاه جهت کاربردهای دارویی استفاده می‌شود.
گیاه بادرنجبویه که به نام ملیسا نیز معروف است یکی از آن گیاهان آرام‌بخش است که به طور طبیعی روی سیستم عصبی تأثیر گذاشته و باعث آرامش می‌شود. بادرنجبویه داروی مورد علاقه پزشک بزرگ ایرانی، ابوعلی‌سینا بود که جهت تقویت قلب و انبساط روح تجویز می کرده است.
این گیاه به اشکال مختلفی از قبیل اسانس، عصاره روغنی، روغن، پماد، کمپرس و دم‌کرده استفاده می‌شود. بادرنجبویه دارای طبیعت گرم و خشک است.
