قرحه

قُرحَه یعنی زخم چرک دار، آبله، جدایی و تفرق اتصالی که در گوشت و اعضای آن باشد و در آن چرک جمع شود. زخم را تا مادامی که تازه است، جراحت و چون کهنه گشت و در آن چرک جمع شد، قرحه نامند.