مُقیی یا مُقَیِّء ؛ یعنی قی آورنده، هر چه باعث اخراج فضولات از مری كند (استفراغ).
دوایی که خاصیت آن تحریک رطوبات است به سمت بالای معده تا از دهان خارج شود.
دوایی را نامند که به قوت حرارت خود، اخلاط غلیظه محتبسه در مجاری غذا و معده را ترقیق و به قی دفع نماید مانند تخم ترب (مخزن الادویه).
