شَری دانه های کوچک و بزرگ پهن، مایل به سرخ را گویند که یکباره در تمام بدن یا اکثر اعضاء ظاهر می‌گردد و گاهی با خارش بسیار همراه می‌باشد و از آن رطوبت لزجی خارج می‌شود. شری یعنی بُشترَم، دلام (زوزنی، 1374: 240ح) دُلم (محمد بن یوسف هروی، 1387: 230) مخملک.
« آماس های پراکنده که ناگاه به یکباره بر تن پدید آید و سرخ باشد و بعضی باشد که سرخ نباشد و با خارش و سوزش و تاسه سخت (بی تابی) همراه باشد، را شری گویند»
جوش های موسوم به شری آن گونه که در «قانون» و «الاغراض» آمده است، گاه از خلط خون و گاه از خلط صفرا و یا بلغم تولد می شوند: «سبب به وجود آمدنِ شری، بخار گرم است که در بدن انسان یک دفعه بر می جهد؛ این نوع از بخار گرم یا از خون آلوده با خلط مِراری (= صفراوی) و یا از بلغم بورکی است… معمولاً در اثنای شب، آزارش بیشتر و شدیدتر است.» (ابن سینا، 1370: 4/ 344؛ نیزنگ. جرجانی، 1385: 815)
