گیاه افربیون گونه‌های مختلفی دارد که حدود 5 گونه از آنها نسبت به دیگر گونه‌ها مرغوبتر می‌باشند. نام‌های دیگر آن به فارسی، عربی و در کتب طب سنتی، فَرفیون، آکل نفسه، قاتل نفسه، حافظ النحل، حافظ الاطفال، لبن السودا، فربیون، اوفِربیون، اوبربیون نامیده شده است. شیرابه، برگ، دانه و ریشه‌ی این گیاه خواص دارویی دارند.
مشخصات ظاهری
گیاهی است یک ساله به ارتفاع حدود 30 سانتی‌متر گاهی موارد بیشتر با ساقه‌ای نسبتاً ضخیم و کوتاه، قسمت پایین ساقه تقریباً عاری از برگ و برگ‌های آن تخم مرغی شکل، دندانه‌دار و اره‌ای، دمبرگ‌ها کوتاه و رنگ برگ‌ها خاکستری روشن می‌باشد. گل‌های آن به صورت گل آذین بر روی ساقه و جام گل‌ها زرد رنگ است. میوه‌اش پوشینه و از نظر شکل ظاهری مدور است. در اثر ایجاد شکاف یا شکستن از ساقه‌ی گیاه شیرابه‌ی سفیدی خارج می‌شود که به آن فَرفیون می‌گویند.
طبیعت شیرابه‌ی فرفیون
طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن خیلی گرم و خیلی خشک است.
خواص درمانی
تصفیه کننده خونِ اشخاصی که زیاد جوش و کورک در بدنشان ظاهر می‌شود می‌باشد. در استعمال خارجی جوشانده‌ی سرشاخه‌های گیاه به عنوان مایع شستشو برای رفع خارش و فروکش کردن جوش و کورک‌ها مفید است.
خواص درمانی برگ
دم کرده برگ‌ها ضد تب، ضد کرم و ضد انگل می‌باشد.
خواص درمانی ریشه
ضد کرم و قی‌آور است.
خواص درمانی شیرابه
در استعمال خارجی از بین برنده زگیل‌ها، تسکین دهنده دردهای عصبی و برای روماتیسم مفید می‌باشد.
تذکر
به دلیل سمی بودن زیاده‌روی در مصرف افربیون زیان‌آور و استفاده از آن برای اشخاص گرم مزاج مضر می‌باشد.به طوری که خوردن سه گرم از شیرابه آن انسان را می کشد.
