انجدان معرب انگدان فارسی است، در مازندران انجدان را کوله پر نامند و ریشه آن را به عربی محروث و ساقه آن را به ترکی بالدرغان گویند.
انجدان گیاهی علفی و یکساله است که به خانواده چترییان تعلق دارد. از مهم‌ترین ویژگی‌های ظاهری این گونه می‌توان به ساقه ضخیم استوانه‌ای، برگ‌های لوزی و جنسی گوشت آلود اشاره کرد. بیش از 150 گونه مختلف انجدان وجود دارد که شما می‌توانید 50 مورد از آنها را در ایران مشاهده کنید. مرکزی و کردستان مهم‌ترین استان‌هایی در ایران هستند که این گونه گیاهی در آنجا فراوانی دارد. ریشه آن بویی معطر و طعمی تلخ، گزنده و کمی شیرین دارد و دارای خواص دارویی بسیار است.
انگدان دو جنس است سیاه و سپید و جنسی دیگر هم از آن را رومیان سِسالیوس یا سیالوس گویند. طعام را لطیف گرداند و معده قوی کند و برای درد بندهای دست و پا که از سردی بود سود دارد.در خاصیت نوع سپید نیکوتر است و سپید در اطعمه و ادویه بکار برند و سیاه را جز در ادویه استعمال نکنند. انجدان خوش بو کننده رایحه‌ی دهان است وحافظه را زیاد و قوای جنسی را تقویت می‌کند.
گیاه انگژه / انجدان سفید / انگدان سفید / انجدان رومی / کاشم رومی/ سیالوس/ از نام های انجدان است. این گیاه از دیدگاه طب سنتی طبیعت گرم و خشک درجه سوم دارد.
