مُزلِّق؛ یعنی لغزاننده، دوایی است که به واسطه ی رطوبت، فضولاتِ حبس شده در مجاری را از سطح مجاری جدا کرده تا با سنگینی طبیعی خود حرکت کرده و دفع شود. این دوا را محرک بالعرض گویند. مانند انواع لعاب ها و آلوها
داروئی است که سطح جسم محتبس در مجرای گوارشی (روده) را مرطوب می‌کند و با درآمیختن با آن، آن را نرم تر و سیلان پذیرتر می سازد تا بوسیله ثقل طبیعی و یا نیروی دافعه به جریان در آید و خارج شود. همان کاری که آلو بخارا در لینت دادن و اسهال آوردن انجام می دهد. (ترجمه از کتاب دوم قانون ابوعلی سینا ص 150 سطر 12 از یادداشت مرحوم دهخدا).
