اترج را در طب سنتی ایرانی بالنگ، ترنج، بادرنج و باذرنج نامند و به یونانی مارسیسقا و به سریانی اطروغا و در زبان اهالی مصر ریحان النعنع و به هندی بجوژه می‌گویند. پوست زرد اترج گرم در اول و خشک در دوم است و میوه آن مزاج سرد و تر دارد.
اترج دو گونه است يكی صغير که پوست آن صاف و هموار و نرم است و دو طرف آن باريک که اين نوع را به فارسى ترنج می‌نامند و نوع دوم اترج كبير است که پوست آن غير ناهموار و دو طرف آن چندان باريک نيست بلكه طرفی که متصل به شاخه درخت است اندكی پهن‌تر و طرف دوم آن اندكی باريكتر که اين نوع را به فارسی بالنگ می‌نامند.
اترج ملطف و قابض و صاف کننده روح طبیعی و خون از صفرا و مسکن قی صفراوی و مقطع مره صفرا و مسکن حدت آن و مانع ریختن صفرا به معده و امعا و جهت خفقان حار و تقویت جگر و معده و جهت تسکین حرارت احشا و تشنگی و اسهال صفراوی و کبدی و گزیده عقرب پرنده و مار شاخدار و رفع یرقان و اخراج زالوی در حلق مانده مفید و تریاق سموم است.
