سَموم جمع سمائم و به معنی بادگرم و مهلک یا اصطلاحاً باد خفقان آوری است که در فصل بهار و تابستان در صحراهای افریقا و بیابان های عربستان می وزد و هر چه در مسیر خود باشد را سوزانده و هلاک می‌کند؛ حرارتی است که تا داخل سوراخ های رگ بدن فرو می‌رود و بدن از آن متالم (متأثر و دردمند) می‌گردد.
«زمخشری» در «کشاف» می گوید: «سموم» به بادهای موذی و کشنده ای می گویند که در روز می‌وزد.
«سَمُوم» در لغت به معنای باد سوزانی است که گویی در تمام روزنه های پوست بدن انسان نفوذ می کند; زیرا عرب به سوراخ‌های بسیار ریز پوست بدن، «مَسْأَم»، می گوید و سموم نیز به همین مناسبت بر چنین بادی اطلاق می شود و مادده «سمّ» نیز از همان است; چرا که در بدن نفوذ کرده و انسان را می کشد یا بیمار می سازد.
