کچلی در اصطلاح طب سنتی نوعی از سعفه (زخم) است که در بسیاری مواقع پوست را بخورد و سوراخ های ریشه مو را ببندد و همچون محل داغ نماید.
کچلی جوششی است که در سر کودکان بهم رسد و پس از به شدن، موی در سر آنها برنیاید. (ناظم الاطباء). مرضی است که بر اثر آن زخم‌هایی در سر پیدا شود و موی بریزد. این ضایعه در روی پوست سر انسان ابتدا به صورت لکه قرمز رنگی است که بعد متمایل به زردی می شود و منظره یک زخم چرکی را دارد. زخم مزبور به آهستگی از محیط اطراف خود بزرگ می شود و انساج سالم را فرا می گیرد. محیط زخم صاف نیست بلکه دارای تضاریس و فرورفتگی هایی می باشد. مرکز زخم گودتر از اطراف است (بعلت تحلیل و عفونت بیشتر انساج) بزرگی زخم کچلی از یک نقطه تا یک سکه یک ریالی متغیر است و معمولاً چون اسپرهای قارچ عامل کچلی به نقاط دیگر پوست سر نیز سرایت می کنند از اینجهت بلافاصله پس از پیدایش یک زخم زخم های متعدد دیگر نیز در سر هویدا می شوند و کم کم تمام سر را فرا می گیرند. مرض کچلی امروزه بعلت رعایت بهداشت بسیار کم است و بیشتر در طبقات فقیر و عاری از بهداشت دیده می شود و سرایتش از انسانی به انسان دیگر است
