پنیر مایه؛ شیر موجود در شکنبه نوزاد حیوانات چون بره و بزغاله و.. در آغاز تولد پیش از آن که چیزی غیر از شیر بخورند، این حیوانات نوزاد را ذبح کرده، معده یا شیردان آنها را به صورت تازه یا خشک شده به کار می برند؛ این معده، حاویِ آنزیمی به نام رِنین است که موجب انعقاد شیر و تبدیل آن به پنیر می شود. (تاج بخش، 1385: 31) «آشامیدن آن جهت صرع و با سرکه و یا با مسکه (= سرشیر) و یا با عسل، جهت صرع بلغمی خصوصاً انفحه ارنب (= خرگوش) که در این باب قوی تر است که نیم درم آن را در سرکه انگوری حل نموده بنوشد و چون صبیان را قدری بخورانند، ایمن می گردند از صرع … و آشامیدن تمامیِ انافح، چون ملطّف و محلّل و گدازنده کل اخلاط منجمده است. برای تمدد اعصاب و کزاز بلغمی و اختناق رحم، نافع است » (عقیلی خراسانی، 1387: 186).
اِنفَحَه به معنی پنیرمایه و شیردان یا مجموع آن دو می باشد و در باب طهارت و اطعمه و اشربه از آن سخن رفته است.
در برخی کتب، انفحه به معنای گیاهی شبیه به بوته بادنجان نیز به کار رفته است.
