فَتق در لغت به معنای شکافتن، ضد رتق و در اصطلاح طب، برآمدگی و ورم مدور نرمی است که به واسطه خروج قسمتی از احشاء از محل اصلی خود در کشاله ران یا ناف یا خط سفید فوق ناف و یا کیسه بیضه پیدا می شود و مترادف آن غری است.
در برحی منابع نیز فتق این گونه تعریف گشته است: تفرق الاتصالی که در غشاها افتد، بیماری ورم بیضه و فرو رفتن روده به کیسه خایه.
- فتق الاُرْبَیات: (فتق الاربیات) فتق بیغوله و کشاله ران که زنان نیز امکان ابتلاء به آن را دارند.
- فتق بند: 1) نوعی کمربند که اشخاص مبتلا به فتق به کمر و بر روی موضع فتق می‌بندند تا مانع بیرون آمدن فتق و ریختن آن به کیسه بیضه شود 2) کسی که متخصص در بستن فتق و معالجه آن است.
- فتق مراق البطن: فتق پوست شکم که زنان نیز امکان ابتلاء به آن را دارند.
- فتق قرنیه: بیرون زدگی لایه عمقی قرنیه موسوم به غشای دِسِمِه
