غَسّال؛ دوایی جالی (پاک کننده) است که به واسطه ی رطوبت، بر دهنه های منافذ جاری می شود و اخلاط لزج شده و جامد را نرم می کند. یعنی با جاری شدن و آمیختگی با اخلاط، آنان را زایل می کند. مانند ماء الشعیر و آب. اگر با این دوا قوت جلا دهنده باشد غسلِ وی قوی تر خواهد بود. مانند آبِ صابون و آب اشنان.
