مُقوی؛ خلاف مضعف و به معنی نیرودهنده است، دوایی است که قوام و مزاج عضو را معتدل سازد به حدی که در برابر آفات مقاوم باشد. حال؛ یا به واسطه ی خاصیتش مانند گل مختوم و تریاق، یا به واسطه ی به اعتدال درآوردن مزاج عضو. یعنی سرد را گرم و گرم را سرد کند. مانند روغن گل ها، از جمله روغن گل سرخ
