به درخت كوچكی است كه پوست ساقه و تنه آن قهو های بوده و در اكثر نقاط اروپا، نواحی مدیترانه ، آسیا و آفریقای شمالی می روید. برگرهای آن پوشیده از كرک و صاف است. گلهای آن درشت، به رنگ سفید و یا صورتی و دارای پنج گلبرگ می‌باشد. میوه رسیده زردرنگ، گرد و یا بشكل گلابی است و در سطح آن پوشیده از كرک بوده و طعمی مطبوع، شیرین و یا كمی ترش دارد.
نام علمی به Cydonia و در طب سنتی به نام سفرجل نیز شناخته می‌شود. که میوه و دانه آن خواص داروئی دارد. از نظر طب قدیم ایران به شیرین، گرم و تر و به ترش سرد و خشک است. روغن به سرد و تر و قابض و به دانه سرد و تر است.
در کتب طب سنتی ایران درباره این میوه مضراتی ذکر شده که به دنبال آن راه حل دفع آنها نیز بیان شده است. از جمله آمده که جرم آن برای هضم از آب و افشره آن سنگین تر و سخت تر است که می بایست به صورت مربا مصرف گردد. این دارو همچنین می‌تواند برای اندام های ضعیف داخلی مناسب نباشد و در عین حال باعث سرفه و دلپیچه گردد. مداومت بر خوردن جرم آن نیز باعث بروز سکسکه می شود که در این صورت بهتر است با عسل و یا دانه انیسون که خود دانه ای معطر است مصرف شود.
از به فرآورده های دیگری مانند رب و روغن آن تهیه می شود که دارای اثرات درمانی هستند. رب به ترش در آخر اول سرد و خشک و قابض و قاطع استفراغ و اسهال صفراوی است. مسكن تشنگی و حرارت و درد معده و امعا بوده و با آب برگ نعناع جهت منع دل بهم خوردگی و اسهال مناسب می باشد. اما باعث بروز سرفه می گردد. رب به شيرين قريب به اعتدال بوده و در جميع افعال مانند آن ترش آن است. اما برای صاحبان احشای ضعيف از نوع ترش آن سودمند تر است.
روغن به كه به را پخته آب آن را گرفته با دو برابر روغن زيتون بجوشانند تا آب تبخیر شود و روغن خالص بماند نیز مصارف درمانی زیادی دارد. آشامیدن آن جهت سردرد گرم و خلط خونی و ورم جگر و اسهال مزمن و زخم های گوارشی مفید ذکر شده است. مصرف موضعی آن را برای درمان شوره سر سودمند گزارش نموده اند.
به دانه يعنی تخم به در درجه دوم سرد و تر بوده و کمی قابض می باشد. لعاب آن جهت خشونت حلق و سرفه خشک و تسكين حرارت معده و تب و سوزش زبان و دهان و خشکی آن مفید گزارش شده است
